"Love, Rosie" Cecelia Ahern

Czym jest prawdziwa przyjazń? Czy jest w stanie przetrwać rozłąkę? Czy przyjazń damsko-męska naprawdę istnieje? Czy zawsze przeistacza się w coś większego?
Rosie i Alex poznali się, kiedy byli dziećmi i od tamtej pory byli nierozłączni. Odsuwali od siebie innych, by nikt im nie "przeszkadzał". Rodzice chłopaka znajdują lepszą pracę w Ameryce i przenoszą się tam razem z synem. Tysiące kilometrów, które dzielą od siebie przyjaciół, nie przeszkadza w dalszym utrzymywaniu kontaktu. Przez kilkadziesiąt lat informują siebie nawzajem o zaistniałych wydarzeniach w ich życiu.

Książka wcześniej była wydawana jako "Na końcu tęczy". Jest ciekawie napisana, gdyż w postaci wiadomości internetowych. Autorka porusza m.in. problemy rozwodów, ciąży nastolatki, poszukiwania "siebie", dążenia do wyznaczonych celów, prawdziwej przyjazni, śmierci, rodziny.

Cytaty:

"Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już myślisz, że wszystko sobie poukładałeś, kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony świata, północ staje się południem, wschód zachodem i kompletnie się gubisz. Tak łatwo jest się zgubić."

"Można uciekać i uciekać w nieskończoność, ale prawda jest taka, że wszędzie tam, gdzie się zatrzymasz, dopadnie Cię Twoje życie."

"To nie takie proste, gdy rany próbuje wyleczyć ta sama osoba, która je zadała."

"Co za ironia.. Czekasz na niego latami, aż wreszcie się poddajesz i zaczynasz żyć własnym życiem. Kiedy decydujesz się z kimś na małżeństwo, kilka tygodni później on rozstaje się ze swoją żoną. To chyba najgorsza synchronizacja na świecie. Czy wy się kiedyś nauczycie robić coś w tym samym momencie..?"

"Myślę, że życie lubi nas od czasu do czasu wypróbowywać: czujesz, że się staczasz, coraz szybciej, a kiedy Ci się wydaje, że już dłużej tego nie wytrzymasz, nagle się poprawia."